Revista Astrophysical Journal Letters ka publikuar të dhëna të reja për lindjen e Hënës. Studimi është një bashkëpunim mes Universitetit Durham, në Angli dhe Qendrës Kërkimore Ames të NASA-s, në Shtetet e Bashkuara. Të dy universitetet së bashku kryen një simulim shumë të detajuar për të kuptuar se si u krijua sateliti ynë 4.5 miliardë vjet më parë. Simulimet e reja janë ndër ato me rezolucionin më të lartë të disponueshëm aktualisht dhe rezultati ilustron se si u deshën vetëm disa orë për ta krijuar atë. Ky detaj interesant, do të ishte formuar nga ndikimi i planetit Theia me Tokën.
Përbëhet nga 60% elementë të ngjashëm me Tokën.
“Ne kemi zbuluar se ndikimet gjigante mund të shkaktojnë menjëherë një satelit me masë dhe përmbajtje hekuri të barabartë me atë të Hënës,” shkruajnë në artikull studiuesit, të koordinuar nga Jacob Kegerreis nga qendra kërkimore Ames, një këndvështrim i ri, pra, për lindjen e satelitit tonë.
Falë simulimit shpjegohet edhe nga se përbëhet Hëna: 60% janë elementë të ngjashëm me ato të planetit tonë, veçanërisht në pjesët më të jashtme të tij. Kjo vjen gjithmonë nga fakti se krijimi u shkaktua nga ndikimi midis Tokës dhe një planeti tjetër.
Na duhen ende më shumë të dhëna për ta njohur më mirë
Kjo mund të jetë edhe pikënisja për zgjidhjen e mistereve të tjera që astronomët në mbarë botën kanë studiuar prej vitesh, si ato të orbitës së pjerrët dhe kores së hollë. Konfirmimi përfundimtar i të gjitha këtyre supozimeve mund të jepet, megjithatë, vetëm nga vetë Hëna: Një ndihmë tjetër mund të vijë, për shembull, nga analiza e shkëmbinjve hënor që do të sjellin në Tokë misionet e ardhshme të programit Artemis. Të jesh në gjendje të studiosh shkëmbinjtë që vijnë nga pika të ndryshme të sipërfaqes hënore dhe nëntokës do të thotë se do të jetë e mundur të krahasohen karakteristikat e tyre reale me ato të simuluara.
“Një pikënisje e re për të kuptuar hënën”
“Kjo hap një grup krejtësisht të ri të pikave të mundshme fillestare për evolucionin e Hënës – tha Jacob Kegerreis, studiues i Qendrës Kërkimore Ames në një shënim nga NASA – Ne hymë në këtë projekt duke mos ditur saktësisht se cilat janë rezultatet e simulimeve me rezolucion të lartë. Pra, zbulimi i madh është se rezolutat standarde mund t’ju japin përgjigje mashtruese,” shtoi ai. Fuqia shtesë llogaritëse e simulimeve tregoi se i njëjti studim, por me rezolucion të ulët, mund të humbasë aspekte të rëndësishme të kësaj përplasjeje, duke i penguar studiuesit të shohin detaje të reja.
/Corriere