Matteo Messina Denaro, bosi mafioz i kapur pas 30 vitesh në arrati, ishte në kërkim që në verën e vitit 1993. “Pimpernel Scarlet” i fundit i Cosa Nostra, 60 vjeç, u dënua me burgim të përjetshëm për dhjetëra vrasje, ndër to të vogëlushit Giuseppe Di Matteo, djalit të të penduarit të mbytur dhe të tretur në acid pas gati dy vitesh burgim; për masakrat e vitit 1992, që u kushtuan jetën gjyqtarëve Falcone dhe Borsellino, dhe për sulmet e vitit 1993 në Milano, Firence dhe Romë.
Qindra oficerë të zbatimit të ligjit janë përfshirë në arrestimin e tij ndër vite. Një i arratisur rekord si ai i aleatëve të tij besnikë Totò Riina, i cili u shpëtoi prangave për 23 vjet dhe Bernando Provenzano, i cili arriti të shmangte burgun për 38 vjet. Ja kush është ai dhe pse kapja e tij është kaq e rëndësishme.
Fëmija i krimit, i destinuar nga lidhjet e gjakut për të marrë një rol në Cosa Nostra, ka dashur gjithmonë të qëllojë. Në moshën 14-vjeçare dinte të merrej me armë, në moshën 18-vjeçare kreu vrasjen e parë. “Me njerëzit që kam vrarë, unë mund të bëj një varrezë,” i tha ai një shoku.
Në përputhje me strategjinë e masakrës së Korleonezëve, prej të cilëve, si babai i tij, do të mbetet gjithmonë aleat besnik, ai përfshihet në masakrat e 92-shit ku humbën jetën gjyqtarët Giovanni Falcone dhe Paolo Borsellino. Roli i Messina Denaro u shfaq vetëm kur zyra e prokurorit të Caltanissetta, e cila rihapi hetimin për sulmet dhe në tetor 2020 e dënoi atë me burgim të përjetshëm. Sipas hetuesve, ai do të kishte qenë i pranishëm në takimin e kërkuar nga Riina, në tetor 1991, ku u vendos plani i vrasjes që kishte si objektiv dy magjistratët.
Pentiti më pas thotë se ai ishte pjesë e komandos që duhej të eliminonte Falconen në Romë, aq sa ai mori pjesë në vëzhgimet dhe inspektimet e organizuara për sulmin. Nga Palermo, megjithatë, ndalesa e Riinës erdhi. Dhe Falcone u vra disa muaj më vonë në Capaci. “Diabolik” luajti një rol të rëndësishëm edhe në masakrat e vitit 1993 në Romë, Firence dhe Milano. I akuzuari dhe i gjykuari u dënua me burgim të përjetshëm për bombat.
Arratia
Arratia e tij filloi në qershor të vitit 1993. Në një letër që i kishte shkruar të dashurës së tij në atë kohë, Angelas, ai kishte shpallur fillimin e jetës si një Pimpernel Scarlet (aguliçja e kuqe). “Do të dëgjoni për mua – ai i kishte shkruar duke lënë të kuptohet se ishte i vetëdijshëm që menjëherë pas kësaj emri i tij do të lidhej me gjakderdhje të rëndë – ata do të më pikturojnë si një djall, por të gjitha janë gënjeshtra”.
Një breshëri dënimesh të përjetshme
Kumbari Trapani ka grumbulluar dhjetëra dënime të përjetshme në karrierën e tij kriminale. Përveç atyre për atentate me bomba, ai mori burgim të përjetshëm për rrëmbimin dhe vrasjen e vogëlushit Giuseppe Di Matteo, djalit të të penduarit të rrëmbyer nga një komando i Cosa Nostra, i mbytur dhe i tretur në acid në vitin 1996 pas gati dy vjetësh robëri. I shpallur fajtor për organizatë mafioze që nga viti 1989, dënimi i fundit për mafian është 30 vjet burg në vazhdimësi me të mëparshmet. Gjykata e Marsala e njohu atë për herë të parë si ‘bos’ në vitin 2012. Dhe bosi mori gjithashtu një seri dënimesh të përjetshme në gjyqet Omega dhe Arca, të cilat hodhën dritë mbi një seri vrasjesh mafioze të kryera midis Alcamo, Marsala dhe Castellammare midis vitit 1989 dhe 1992.
Bosi “fantazmë”
Messina Denaro që zotëronte fuqi të pafund, por jetoi si fantazmë, megjithëse padukshmëria e tij nuk e pengoi atë të bëhej dy herë baba. Gjithçka dihet për një vajzë: emri i saj, nëna e saj, zgjedhjet që e çuan atë të ndante jetën e saj nga hija e rëndë e një babai që mund të mos e kishte parë kurrë. Fëmijërinë dhe adoleshencën e kaloi në shtëpinë e gjyshes, më pas u zhvendos me nënën e tij: nuk është e lehtë të jetosh me stresin e kërkimeve, kontrolleve dhe bastisjeve nga policia. Për djalin tjetër, megjithatë, ajo pak që dihet ka dalë nga përgjimet: emri i tij është Francesco, si patriarku i vjetër i dinastisë, dhe ai ka lindur midis 2004 dhe 2005 në atë pjesë të provincës së Trapanit, midis Castelvetrano dhe Partanna, ku Matteo Messina Denaro ka ndërtuar fuqinë e tij ekonomike dhe kriminale.
I kujdesshëm për të menaxhuar arratinë e tij dhe për ta mbrojtur atë me një mori krahësh, një nga bosët më të kërkuar në botë ka lënë pas vetëm imazhin e një ‘playboy’ të pamëshirshëm me ‘Ray Ban’, këmisha marke dhe një look elegant. Dhe pas këtij imazhi të çngjyrosur një gjurmë legjende: një pushtues i madh i zemrave të femrave, adhurues i Porsche dhe Rolex prej ari, një maniak i videolojërave, një adhurues i zjarrtë i komikëve. I njërit mbi të gjitha: Diabolik, nga i cili huazoi pseudonimin bashkë me atë me të cilin e thërrisnin besnikët e tij. Biografët e tij i kanë dhënë edhe një pseudonim tjetër “U siccu” tjetër: zanafilla e ujit, domethënë burimi i pashtershëm i një lumi nëntokësor.
Gjithashtu në pseudonime Matteo Messina Denaro personifikonte fytyrën e dyfishtë të një lideri të aftë për të ndërthurur dimensionin tradicional dhe të njohur të mafies me versionin e saj më modern. Kumbari i Castelvetrano ka lëvizur gjithmonë mes egërsisë kriminale dhe pragmatizmit politik. Për këtë arsye ai konsiderohej trashëgimtari i Bernardo Provenzanos, por mbi të gjitha i babait të tij Don Ciccio, një tjetër bos i nomenklaturës tradicionale që vdiq si i arratisur në vitin 1998.
Kur patriarku i vjetër u zhduk, i riu Matteo kishte pesë vjet që kishte humbur, në vitin 1993, edhe para se të përfshihej në hetimin e masakrave të atyre viteve. Dhe që atëherë Diabolik kishte arritur gjithmonë, ndonjëherë me marifete fatsjellëse, të denja për personazhin e pakapshëm të filmit vizatimor, t’i shpëtonte goditjeve. Një shpërblim prej një milion e gjysmë ishte vendosur për të, por për të bërë ‘tokë të djegur’ rreth tj, hetuesit shtrënguan rrjetin e krahëve në një pincë vdekjeprurëse.
Nuk u kursyen as familjarët e tij: motra e tij Patrizia, e arrestuar dhe e akuzuar se kishte menaxhuar një rrjet zhvatjeje, vëllai i tij Salvatore, vjehrri i tij, një nip. Dhe kaq shumë njerëz të besuar, të përbërë nga drejtues të parë shpesh të padyshimtë, të cilët kanë pësuar sekuestrime të vazhdueshme të aseteve. “Fantazma” e Messina Denaro u ndoq nga një mal me urdhër-arreste dhe dënime të përjetshme për organizata mafioze, vrasje, sulme, posedim dhe transport lëndësh plasëse. Dora e tij është njohur në aktet më të rënda kriminale të tridhjetë viteve të fundit, duke filluar me masakrat e vitit 1992 ku u vranë Giovanni Falcone dhe Paolo Borsellino.
Por nëse pranohet reputacioni i tij si një njeri i pamëshirshëm, disa dyshime kanë hyrë në aftësinë e tij reale për të rindërtuar, pas arrestimeve të Totò Riina dhe Bernardo Provenzano, strukturën unitare të Cosa Nostra-s, e prekur nga arrestimet dhe nga një proces copëtimi.