Merita i shkon ‘tapetum lucidum’, një shtresë reflektuese si një pasqyrë, e cila është e vendosur pas retinës. Ky element rrit sasinë e dritës që mund të kapet nga syri, duke e lejuar atë të shohë më mirë në kushte me dritë të ulët, ose errësirë të plotë. Kjo është arsyeja pse ajo gjendet veçanërisht tek kafshët, si macet dhe kafshët e natës, si minjtë. Ndërsa ne njerëzve ky element na mungon në retinën e syrit.
Speciet, sytë e të cilëve shkëlqejnë në errësirë kanë evoluar për të parë më mirë në dritë të ulët, sepse ushqehen ose duhet të kujdesen për gjahun dhe grabitqarët në agim dhe muzg kohë kur drita është e pakët. Vetitë reflektuese luajnë një rol të rëndësishëm për t’i ndihmuar këto kafshë të shkëlqejnë si gjahtarë në habitatet e tyre natyrore. Por sistemi është shumë më kompleks se kaq: bebëzat e maceve zgjerohen dhe ngushtohen në përgjigje të kushteve të dritës dhe kanë aftësinë të bëhen deri në 50 për qind më të mëdha se bebëzat e njeriut në kushte me dritë të ulët. Ato gjithashtu kanë një numër më të madh qelizash fotosensitive, të afta për të kapur dritë të nivelit të ulët.
Burimi: Repubblica.it